Noem de namen. Fluister, schreeuw, al luistert bijna niemand meer. Tot aan de horizon blijven de velden volgekruist. Leven ontnomen onder dezelfde noemer. Wie noemt - de naamlozen. Na vijftig jaar nog altijd geen bericht. Geen landkaart waar de kuilen aangegeven staan. Geen handvol eigen grond waarin zij zijn bewaard. Het boek blijft open. Fluister, schreeuw - en luister naar de stilte waarin alle namen zijn gehoord. Louise Broekhuysen back to index |